اندوه به جای اضطراب

اگر می خواهی تمام نگرانی ها را کنار بگذاری، فکر کن آنچه می ترسی "احتمالا" رخ دهد، "قطعا" رخ می دهد.

سنکا
از کتاب: تسلی بخشی های فلسفه، نویسنده: آلن دوباتن، ترجمه: عرفان ثابتی
_______________________________________________________________________________________________________

اضطراب و نگرانی احتمالا از آنجایی به وجود می آید که منتظر واقعه ای هستیم که نمی دانیم چیست، حدس هایی می زنیم و بارها و بارها گزینه های محتمل خوب و بد را در ذهن خود شبیه سازی می کنیم. در این وضعیت اضطراب را تجربه می کنیم. معمولا هزینه ی مضطرب بودن بیش از فایده ی آن است. برای من که اینطور است. زمانی هم که آن اتفاق انجام شد بیهودگی اضطراب بیشتر به چشم می آید: اگر اتفاق خوب صورت گیرد اضطراب های قبلی بی مورد بودند و  فقط باعث آزار ما شدند. اگر اتفاق بد صورت گیرد با مضطرب بودن علاوه بر بار اندوه، بار اضطراب را نیز به دوش خود اضافه کرده ایم(با فرض اینکه می شود از اضطراب جلوگیری کرد و اندوه مهارناپذیر باشد). اگر ضعیف تر باشیم از دست دادن "گزینه یِ محتملِ خوب " هم می تواند دردآور باشد، حتی بیشتر از دردِ اتفاقِ بدِ صورت گرفته.
پیشنهاد سنکا این است که به جای مضطرب شدن، فکر کنیم که بدترین اتفاق ممکن روی خواهد داد و خود را برای اندوهِ آن آماده کنیم. با این روش هم اضطراب به سراغمان نمی آید، هم  مواجهه با اندوه احتمالی آسان تر می شود و هم  اگر اتفاق خوبی بیافتد خوش حال تر می شویم.