دوستی داشتم که خیلی برایم سخت بود منطق حرف هایش را درک کنم. داشتیم قدم میزدیم، یکهو نمی دانم چه شد که گفت: دیگر نمی خواهم مسواک بزنم!
گفتم: چرا؟!
گفت: برای اینکه مسواک دندان ها را خراب می کند!
جا داشت که همان جا سر به کوه و صحرا می گذاشتم. لطف خداوندهم بود که ناکارش نکردم. به جایش پرسیدم که چگونه به این کشف محیرالعقول نایل شده؟ فرمودند که درباره ی انسان های قدیم مطالعه داشته اند و تمام عکس هایی که از فسیل های انسان های کهن مشاهده کرده اند، دندان های سالمی داشتند. از آنجا به این نتیجه رسیدند که مسواک برای دندان ها مضر است. مسئله را به اینجا هم ختم نکردند. نظام سرمایه داری را نقد فرمودند و دست های پنهانی را پشت این قضیه یافتند که این همه سال ما را فریب می دادند. مزخرفات دیگری هم اظهار داشتند که خوشبختانه فراموششان کرده ام.
چند روز از ملاقاتم با آن دوست دانشمند می گذشت اما حرف هایش همچنان در گوشم تکرار می شد-این البته جدید نیست و از خصوصیات بد حرف های مزخرف است - به خصوص وقتی مسواک می زدم.
از گوگل سراغ اجدادمان را گرفتم. ویکی پدیا فسیل های انسانی را بر اساس تاریخ ردیف کرده بود(اینجا). دیدم که خیلی هم بی راه نمیگفته. خیلی ها دندان داشتند و بعضی هم دندان هایشان کامل بود. از بعضی هم فقط فک و دندان باقی بود! اما خوب، هنوز تا تحریم مسواک و خمیر دندان کلی راه بود. حقیقتش از قبل یک فرضی در ذهنم وجود داشت و آن اینکه سن این انسان ها در لحظه ی مرگشان کمتر از آن بوده که دندانشان خراب بشود. این هم از این حقیقت می آمد که متوسط عمر گذشتگان ما خیلی کمتر از امروز بوده. سن فسیل های دندان دار فرض مرا تایید می کرد. خیلی از آن فسیل ها برای بچه های زیر ده سال بود و بعید می دانم که هیچ کدام بالای بیست سال می شدند.
خلاصه اینکه دوست دانشمند عزیز! دوست نداری مسواک بزنی، نزن! ولی تو را به خدا با این سطح از شعورت، خودت را با اسکلت های 1.5 میلیون ساله مقایسه نکن.